تو را دوست دارم  (هجده)

هم اندازه ی دلسوزی ام برای ناله ی شقیقه ی زمین 
زیرِ شلاقِ تیز باران؛
             - تو را دوست دارم... 

تو را دوست دارم 
هم اندازه ی عشقم به تتهاییِ قاصدکی در برف؛
       - نامعلوم... 

مثل لباس احرام بجا مانده از پدربزرگ 
و

 پیراهن گل گلیِ آبیِ مادر بزرگی 
که 
بزرگ بود و خیلی بزرگ...

همانند روزهایی که از شکوفه های درخت آلبالوی خانه ی پدری عکس میگرفتم؛ 
                 - تو را دوست دارم...